نخستین مدرک کشف شده حساب داری در جهان، لوحه های سفالین از تمدن سومر در بابل (Babylon) است و قدمت آن به ۳۶۰۰ سال قبل از میلاد می رسد و از پرداخت دست مزد تعدادی کارگر حکایت دارد. تعدادی از اشیای شمارشی به شکل مخروط، کُره (تیله) و میله (باتونه) به دست آمده است. علاوه بر شوش، در «چغامیش» در نزدیکی شوش نیز داده هایی مثل مهره ها و گلوله های شمارشی و هم چنین گل نوشته های اقتصادی که نشان دهنده شمارش است، به دست آمده است. در تخت جمشید و با یافتن حدود ۳۰ هزار لوح گلی که بهخط ایلامی بوده، اطلاعات گرانب هایی را ارایه کرده است. این لوح ها متعلق به «بایگانی دیوانی داریوش» بوده است. متن این لوح ها بیش تر کوتاه و حاوی مطالبی درباره درآمدها و هزینه هاست.
ایرانیان قرن ها به خبرگی و مهارت در امور مالی، محاسباتی و حساب داری، زبان زد جهانیان بوده اند. به طوری که نظام مالی و اداری امپراتوری بیزانس در قرن هفتم میلادی، به تقلید از اصلاحاتی بوده که در قرن ششم میلادی در تشکیلات مالی، اقتصادی، پولی و حساب داری ایران به دست «انوشیروان» صورت گرفته است. نخستین مهارت ها در گستره موضوع های مالی، بانکی و حساب داری در ایران را به استناد اوح های کشف شده در «بابل» و به دوران «فریدون» نسبت می دهند. در دورانی که ...
... متن کامل و ادامه متن فوق در ادامه مطلب ...